"Αν μου \'λεγαν να διαλέξω μια οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μου και να παραμείνω εκεί ως την αιωνιότητα, θα ήθελα μόνο ένα από δύο πράγματα. Το ένα θα \'ταν τότε που κάνω κούνια στον κήπο των παιδικών μου χρόνων, στην κούνια που κρέμεται από ένα κλαδί του δέντρου... Το άλλο, η πρώτη μέρα που φιλήθηκα με τον άντρα που αγάπησα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο στη ζωή μου... Καθένας προσπαθεί να βρει την κοινή γλώσσα της ερωτικής κατάστασης και να γράψει γι\' αυτήν. Στην ουσία, είναι πάρα πολύ απλό: αν φιλήσεις κάποιον και νιώσεις σαν να πηγαίνεις ψηλά με την κούνια, ε, τότε είσαι ερωτευμένη".


Στο "Μουσική στο προσκέφαλό μου" ο Κιουρσάτ Μπασάρ, εμπνευσμένος από ένα πραγματικό γεγονός, αφηγείται την ιστορία ενός μεγάλου απαγορευμένου έρωτα: μια νέα κοπέλα βρίσκει το άλλο μισό της καρδιάς της σ\' έναν μεγαλύτερο παντρεμένο άντρα κι εκείνος ανακαλύπτει ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν.

Ο άντρας είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κι η γυναίκα, που αφηγείται την ιστορία της, η νεαρή σύζυγος ενός λαμπρού Τούρκου διπλωμάτη. Βρισκόμαστε στην ταραγμένη δεκαετία του εξήντα...

Μια ερμηνεία της ζωής με άξονα τον έρωτα, τα λόγια που δεν ξεστομίζονται και μένουν κλειδωμένα πίσω από τα χείλη, μέσα από μια μεγαλειώδη αφήγηση από έναν από τους πιο προικισμένους σύγχρονους Τούρκους συγγραφείς.